Διφθοριούχο θείο
Εμφάνιση
Διφθοριούχο θείο | |||
---|---|---|---|
Γενικά | |||
Όνομα IUPAC | Διφθοριούχο θείο | ||
Άλλες ονομασίες | Διφθοριούχο θειοξύλιο Διφθοριούχο σουλφοξύλιο Διφθορόθειο | ||
Χημικά αναγνωριστικά | |||
Χημικός τύπος | SF2 | ||
Μοριακή μάζα | 70,062 ± 0,005 amu | ||
Αριθμός CAS | 13814-25-0 | ||
SMILES | FSF | ||
InChI | 1S/F2S/c1-3-2 | ||
PubChem CID | 139605 | ||
ChemSpider ID | 123122 | ||
Δομή | |||
Μήκος δεσμού | 159 pm | ||
Πόλωση δεσμού | 39% | ||
Γωνία δεσμού | 98° | ||
Φυσικές ιδιότητες | |||
Χημικές ιδιότητες | |||
Επικινδυνότητα | |||
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
Το διφθοριούχο θείο[1] (αγγλικά ΗΠΑ: sulfur difluoride, αγγλικά ΗΒ: sulphur difluoride) είναι ανόργανη δυαδική χημική ένωση, με μοριακό τύπο SF2.
Δομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δεσμοί[2][3][4] | |||||
Δεσμός | τύπος δεσμού | ηλεκτρονική δομή | Μήκος δεσμού | Ιονισμός | Ισχύς δεσμού |
---|---|---|---|---|---|
S-F | σ | 3sp³-2p | 159 pm | 39% S+ F– | 284 kJ/mol |
Γωνίες | |||||
FSF | 98° | ||||
Στατιστικό ηλεκτρικό φορτίο[5] | |||||
F | -0,39 | ||||
S | +0,78 |
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μπορεί να παραχθεί με αντίδραση διχλωριούχου θείου (SCl2) και φθοριούχου καλίου (KF) ή διφθοριούχου υδραργύρου (HgF2), υπό χαμηλές πιέσεις:
Μπορεί ακόμη να παραχθεί με επίδραση διφθοριούχου οξυγόνου (OF2) σε υδρόθειο (H2S):
Αστάθεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ένωση είναι πολύ ασταθής και τείνει να σχηματίζει διμερείς, τριμερείς ή και άλλες ενώσεις:[6][7]
Η ένωση FSSF3 είναι ασύμμετρη ισομερής της F2SSF2, και προτάθηκε ότι παράγεται κατά την προσθήκη ενός μορίου SF2 σε δεσμό S-F ενός άλλου μορίου SF2.[6]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Υποφθοριώδες οξύ (HOF).
- Υδροφθοροϋπεροξείδιο (HO2F).
- Διφθοριούχο διοξυγόνο (O2F2).
- Φθοραμίνη (H2NF).
- Διφθοραμίνη (HNF2).
- Τριφθοριούχο άζωτο (NF3).
- Φθορυδραζίνη (HN2F).
- Τετραφθοριούχο θείο (SF4).
- Υποχλωριώδες οξύ (HClO).
- Μονοξείδιο του διχλωρίου (Cl2O).
- Μονοξείδιο του διβρωμίου (Br2O)
- Οξείδιο του διιωδίου (I2O)
- Διφθοριούχο οξυγόνο (OF2)
- Διχλωριούχο θείο (SCl2).
Αναφορές και σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Για εναλλακτικές ονομασίες και συμβολισμούς δείτε τον πίνακα πληροφοριών.
- ↑ Τα δεδομένα προέρχονται από τους πίνακες δεδομένων των στοιχείων άνθρακα, πυριτίου και υδρογόνου και τις πηγές«Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982»
- ↑ «chem.tamu.edu» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ Johnson, D. R.; Powell, F. X. (1969). «Microwave Spectrum and Structure of Sulfur Difluoride». Science 164 (3882): 950–1. doi: . PMID 17775599.
- ↑ Υπολογισμένο βάση του ιονισμού από τον παραπάνω πίνακα
- ↑ 6,0 6,1 Greenwood, Norman N.· Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd έκδοση). Butterworth–Heinemann. ISBN 0080379419.
- ↑ Holleman, Arnold Frederik; Wiberg, Egon (2001), Wiberg, Nils, επιμ., Inorganic Chemistry, San Diego/Berlin: Academic Press/De Gruyter, ISBN 0-12-352651-5